Puszyste placki z jabłkiem. Klasyka - mój kolejny smak dzieciństwa

Bardzo lubię te zwykłe-niezwykłe placki. Najprostsza receptura świata, sekret? Wszystkie możliwe składniki prosto z lodówki, zupełnie zimne. I ogromne kawałki jabłek. Taki placek to właściwie jabłka w cieście.
To post powtórzony. Z racji akcji "Smaki naszego dzieciństwa" pojawił się tu po raz drugi. Przyczyny techniczne uniemożliwiły mi dodanie wcześniejszego przepisu, więc publikuję go po raz kolejny.
Placki z jabłkiem to najsilniejszy smak z moich beztroskich lat. Wokół domu rosły piękne jabłonki, papierówka, antonówka i jeszcze jedna, której nazwy nie pamiętam. Każda z nich owocowała w innym czasie. Wczesnym latem były placki z papierówkami, później owocowała ta nieznana, czerwona, na jesieni zaś owoce dawała antonówka. Przez całe lato, jesień i pół zimy mogliśmy marudzić o placki. Raf, pamiętasz?
Dziś została tylko papierówka, inne drzewa poumierały, jedno zniszczyła choroba, drugie mroźna zima. Ich już nie ma ale smak tych owoców zapamiętam na zawsze.

Składniki:

• 4 jabłka (najlepsze kwaśne, zielone np Granny Smith)
• 2 jajka (prosto z lodówki)
• 1 szkl mąki pszennej
  2 łyżki cukru 
• mleko (także prosto z lodówki)
• pół łyżeczki proszku do pieczenia
• olej

Przygotowanie:

Jabłka umyć, obrać i pokroić na cztery części a każdą z nich w poprzek na grube plastry.

Jajka wymieszać z cukrem, dodać mąkę i tyle mleka, aby powstało gęste ciasto (o konsystencji gęstej śmietany). Dodać jabłka i wymieszać, jabłka powinny być oblepione ciastem.
Na rozgrzany olej kłaść łyżką placki, smażyć na złocisty kolor z każdej strony.
Podawać posypane cukrem.

Smacznego :)